cırhacır

1. təql. Aramsız çıxan cırıltı səsi haqqında. Külək vurduqca quru ağac cırhacır səslənir. – <Zərrintac> tez-tez başını qaldırıb, axşamdan yola salınan meyvə arabalarının dolama yolla necə cırhacırla z. çıxdığına tamaşa edirdi. S. R..

2. Bərk yandırıcı, qızmar hava haqqında. Yayın cırhacırı idi.